Τα εσπεριδοειδή κατάγονται από τις νότιες τροπικές περιοχές της ανατολικής και κεντρικής Ασίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, δεν αναφέρουν στα συγγράμματά τους κανένα είδος από τα εσπεριδοειδή, που σημαίνει ότι ήταν γι’ αυτούς άγνωστα δένδρα.
Πρώτος ο Θεόφραστος (372 – 287 π.Χ) περιγράφει τα κίτρα και τα αναφέρει ως «μηδικά ή περσικά μήλα», όταν έγραψε για τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η κιτριά είναι πιθανότατα το πρώτο είδος που γνώρισαν και μάλιστα μετά το 3ον π.Χ αιώνα.
Παρέμεινε για πολλούς αιώνες ως το μοναδικό είδος που καλλιεργήθηκε από τους προγόνους μας και χρησιμοποιείτο για φαρμακευτικούς σκοπούς.
Τα άλλα είδη των εσπεριδοειδών, όπως η νεραντζιά, η πορτοκαλιά κ.λ.π. εμφανίζονται πιθανότατα στην Ελλάδα μετά το 10ο μ.Χ. αιώνα.
Τα εσπεριδοειδή καλλιεργούνται για την παραγωγή των εύγεστων καρπών τους, είναι πλούσιοι σε βιταμίνες ( Α, Β, C), σε πηκτίνη, σε θρεπτικά στοιχεία (σιδήρου, ασβεστίου, καλίου κ.λ.π).
Καλλιέργεια των εσπεριδοειδών